Desprézome do mundo inadvertida
de tanto que me inzas nos adentros,
externo inaprensible ou apalpable,
lembranza que se estende e me gabea,
ou murcha (consoante a circunstancia).
Entálome obcecada de horizontes
no letargo mol en que me estrago,
na voz que se encarniza coma farpas,
tal visco parasita nos artellos,
na anquilose que me lastra á pexa
das horas que o reloxo xa non toca.
Pobóanme as néboas de invernía
os ósos e agrillóame o vestixio
dun ollar coma rémoras os azos.
Memoria
Há 4 anos
