Tenteime enraizar con palabras-
-uñas na fortaleza da casa.
Só, tras uns segundos de ataxia
e teimosía extenuantes,
me bateu no rostro enfebrecido
a falta de paredes e alfabeto,
de chan, de teito ou cume
ao que elevarme e sima
en que caer eternidade adiante.
Son apenas trazos e puntos
en suspensión
que o ar indolente arrastra
sen esforzo.
Memoria
Há 4 anos
