Última escena sobre a vía morta

Instaláronme controis de acceso
ás plataformas nas estacións
e xa as despedidas se ofrecen
con sabor a chicle sen azucre
anticipadas na barreira xiratoria.
Nada de bicos imposibles en ansia
sobre o vidro embazado do vagón,
nin panos brancos a bater as puntas
na distancia coma pombas que desmaian...

(Apenas un atraso imprevisto na partida
podería permitir
que a aperta se prolongase
na pel acolchada do abrigo
filtrándose por todos os límites
da seguridade castrante.)

Pártesme en soidade
e en desolación pártome
contra un taboleiro de luces intermitentes
e as megafonías barbaramente babélicas
que anuncian billetes de balde a ningures
para todos

só de ida.