Visitante nocturno

Xordes sempre pola noite
dentro,
coa composición química dos espectros,
envolto nun pano de verdor pálido,
invertebrado,
e o tintinar dos ferros que te prenden.

Chegas
e unha corpulencia exquisita de silencios
invade o cuarto
construíndo metáforas á medida
do desexo e a plenitude.

Marchas
e un ronsel triste de rosas e bicos
perpetúase no chan
destruíndo a fantasía desmedida
de ansias e impotencias.

Foxes sempre pola madrugada
fóra,
coa fórmula física dun arreguizo
camuflado nun verniz opaco,
acéfalo,
e os estralos das tenaces que te ceiban.