Hoxe erguinme material de derriba
ou demolición na esfarna
que a xeada maieira frustrou,
proxecto de cascallo na imprevisión
dun orzamento de vida escaso.
Agoireime no silencio que segue
ao esboroar catastrófico dos teitos
baixo o peso da poalla que non cesa
e os couselos okupas que se asañan
en tecer a intemperie allea miña.
As paredes, esas, serán dun descabalgar
vagaroso e bambo, imperceptible,
a abrigar aínda as trabes partidas,
os cacos punxentes das tellas
e as amoras doces das silveiras.
Memoria
Há 4 anos
